HOE GAAT HET NOG MET HET KERKGEBOUW IN DE KRUGERSTRAAT?
 Er zullen wel behoorlijk wat mensen rondlopen die zich afvragen of er nog iets komt van de voorgenomen plannen om met de site van de Heilig Hartkerk aan de Krugerstraat iets te doen. Het is ondertussen al bijna vijf jaar geleden dat de kerk gesloten werd en dat de parochianen op de hoogte werden gebracht van de intenties van de Kerkfabriek. De kerk was te onveilig, er vielen stenen uit het plafond en het dak moest gerenoveerd worden. Omdat dat te veel geld zou kosten, werd beslist dat de neogotische kerk gesloopt moet worden. Vraag was wanneer en wat komt er in de plaats?
Wie vandaag langs de kant van de Steynstraat naar het gebouw kijkt kan alleen maar vaststellen dat het ooit zo statige kerkgebouw er alles behalve frisjes uitziet. Langs de voorzijde van de Krugerstraat kan je het gebouw nog nauwelijks ontwaren achter de bomen. Wie langs de achterzijde kijkt ziet de bomen zelf groeien in de dakgoten. Het is onwaarschijnlijk hoe berken erin slagen te gedijen in dakgoten en wortel te schieten tussen de stenen er net onder.
Je zou dus nauwelijks vermoeden dat achter die ogenschijnlijk volkomen aan haar lot overgelaten statige stenen dame, een heel intensieve arbeid, een oeverloos aantal vergaderingen en een geweldig complex verhaal schuil gaat van studie, overleg, onderhandelingen, aanvragen, adviezen en besluiten. Allemaal aangestuurd door het team van de Kerkraad met Etienne Poelvoorde als motor van het hele gebeuren. Langs de kant van de Kerkraad heeft het gepresteerde werk geresulteerd in het vinden van partners om de site te ontwikkelen. Uiteindelijk zijn dat er vier geworden: een sociale huisvestingsmaatschappij, de school, de stad en de kerkfabriek. Het plan dat voorligt komt hierop neer: het kerkgebouw wordt gesloopt, op het vrijgekomen terrein wordt een park aangelegd, er komt een rij sociale woningen die mikken op begeleid wonen van bijvoorbeeld andersvaliden, de school gaat haar capaciteit verdubbelen door een stuk nieuwbouw en de pastorie wordt eredienstruimte. Met haar kapel is de pastorie dat overigens nu al, maar na de onttrekking van de kerk aan de eredienst (wat door het bisdom is goedgekeurd) wordt zij definitief de enige plek van eredienst in de Wegel. Om dat te kunnen worden moet de pastorie die nu van de stad is overgaan in handen van de Kerkfabriek. Dat kan op twee manieren: ofwel wordt de Kerkfabriek echt eigenaar door de pastorie te kopen van Vespa (de immobiliëntak van de Stad) . Dat zou bijvoorbeeld kunnen door een ruil met de gronden waar de kerk nu op staat. Ofwel krijgt de kerkfabriek van de stad ‘een zakelijk recht’ zoals dat heet (een erfpacht) zodat ze voor minstens 50 jaar over de pastorie kan beschikken.
 Aan heel dit voornemen is er eerst een grondige studie door architecten en experten vooraf gegaan die alle mogelijke opties voor de site heeft onderzocht, inclusief de mogelijkheid om het gebouw van de kerk te behouden en te restaureren, om het om te bouwen tot appartementen, om er een culturele ruimte van te maken enzovoort. Kortom om het eventueel in ‘de etalage’ of op de markt te zetten voor verkoop in plaats van sloop. Maar het werd al heel spoedig duidelijk dat daar geen gading voor was. Dan is er ook een heel grondige zogenaamde ‘bouwhistorische nota’ opgemaakt die de esthetische en culturele waarde van het gebouw en haar inhoud is nagegaan en vastgesteld heeft wat er aan inhoud bewaard moet blijven of te waardevol is om in een sloop ten onder te laten gaan. De Kerkfabriek zal ook een keuze maken wat er als overblijfsel en relict blijft staan zodat er een blijvende herinnering staat aan wat ooit een levende gemeenschap van bijna 1000 kerkgaande katholieken was.
Om een lang verhaal kort te maken, het geheel is naar de Stad gestuurd en vorig jaar in het College van burgemeester en schepenen goedgekeurd. En hier houdt het verhaal even op en wacht de Kerkfabriek in spanning op de Stad waar intussen een nieuw College is aangetreden met een andere schepen verantwoordelijk voor erediensten (Tom Meeuws). De Stad moet nu initiatief nemen om te zorgen voor de ruiltransactie met haar vastgoedtak en om een sloopvergunning af te leveren. En dan is ook nog de Vlaamse Gemeenschap betrokken partij. Tot zover de stand van zaken. We gaan ervan uit dat volgend jaar in 2020 de kerk gesloopt zal worden en de site tot ontwikkeling zal worden gebracht. Tot die tijd is het een beetje waken en bidden dat de statige dame niet zelf al eerder door de knieën gaat.
Ronald Sledsens, deken van Antwerpen
|
